kelimeler anlamsız gelmeye başladısenden ayrıldığım zaman
yağmurlar aralıksız yağmaya başladı
sen yüreğimde öldüğün zaman
herkes mutlu bilir beni
oysa ne ateşler var içimde
yarım kalmışlığın kini
her geçen gün büyüdü içimde
yenildim.. sana, hayata yenildim
mutluluğu yaşayamadım hiçbir zaman
dik durmaya çalıştım ama yine devrildim
seni gerçekten gönülden sevdiğim zaman
güneşin doğuşuyla başladı hayallerim
gün batımında birer birer yok oldu
sadece mutlu olmaktı tek derdim
herşeyim, bir kaşık suda boğuldu
ucsuz bucaksız bir yerdeyim şimdi
kendi dünyamda kaybulmuşum
boşver, kimse tanımasın beni
ben doğduğum gün yok olmuşum
mutsuluk hiç bırakmadı yakamı
her defasında yarım kaldı hayallerim
dağıtacak birşey yok efkârımı
beni öldürdü "herşeyim" dediklerim
keder, acı, üzüntü kaplı yüreğim
kız kulesinde saklı kaldı kederim
sen hiç zahmet etme
alıp başımı, çeker giderim..
Bery
acaba 'herşeyim' dediklerimizi hala 'herşeyim' olarak gorduğumuz için bu kadar kırılgan yaşıyoruz?
YanıtlaSilherşeyim dediklerimiz sadece gölgede olanlar..hayat çok acımasız....iyi insan....geçer ya hu.....bazılarının utanması lazımmm.....sen güçlü ol...
YanıtlaSil"hayatı bir kısa film olarak gören ve her sahnesini doyasıya yaşamak için elindeki bütün imkanları kullanan biriyim"
YanıtlaSildemişsin ya profilde.
hakikaten öyle
"kısa metraj bi film"
beni öldürdü "herşeyim" dediklerim, demişsin şiirde. bu kısa metrajın içinde cok uzun boylu roller pek yok.
ve bir kişi "herşey" imiz olamaz. onun dışında birçok şeyimiz vardır çünkü.
kalbinize sağlık çok güzel bi şiir.
abdulrezzak; belkide öyledir be dostum... ama şuanda öyledir.. zaman içerisinde ondan eser kalmayınca insanın içinde hiçbirşey acıtamaz canını..
YanıtlaSilkim; ar damarı çatlamış kişiler neden utanma ihtiyacı duysunlar ki? hayat zor ama herşeye rağmen yaşamak güzel.
yalnız; kendimi kaptırmışım role sanırım. ondan böyle birşey oldu. teşekkürler. arada bir karalarım öyle şiir felan.