Biricik aşkım

O olmadan yaşamanın anlamsız olduğunu düşünmeye başladım. Hatta ondan bir gün dahi uzak kaldığımda çok özlüyorum. Seviyorum onu ben.

Hemde çok seviyorum. Öyle böyle değil. O hayatıma girdiğinden beri çok farklı bir boyutta yaşamaya başladım. Sadece onu düşünüyor ve bana kazandırdıkları ile avunuyorum. Yokluğu ise hiç çekilmiyor. Onsuz olduğumda zaman geçmek bilmiyor. Ve çok sıkılıyorum. Beni birçok yere götürdü. Hiç gitmediğim yerleri gösterdi bana. Onun sayesinde birçok bilgi edindim, kendimi geliştirdim. Onunla tanışmadan önde yeşillik bir alanda ot gibiydim adeta. Beni o ot olmaktan çıkartıp meyve veren bir ağaç haline getirdi.

Bütün yaptıkları için ona minnettarım. Bazen ben yalnız bırakıyorum onu tek başına. Vefasızlık yapıyorum kendimce belki ama onunda bazen yalnız kalmaya ihtiyacı var değil mi? Sevdiğin birisinin başında durursan sürekli, sürekli didiklersen bazı şeyleri o da sıkılır sende. İşte bende bazen ayrılıyorum ondan. Sonra bir daha kavuşuyoruz birbirimize.

O beni hep sevmiştir. En azından ben öyle düşünüyorum. Onu iyi yönde değerlendiren benim. Hayatım boyunca benimle kalsın, hiç ayrılmasın benden istiyorum. Yanıbaşında değil tam karşımda gözlerimin içine baksın istiyorum.

Onu aslında çoğunu tanıyorsunuz. Hatta hepiniz tanıyorsunuz ama ben yinede söyliyeyim. Biricik aşkım "internet" i çok seviyorum. Hiç çıkmasın hayatımdan.